Uniwersytet Techniczny w Berlinie
Data założenia |
1 listopada 1770 |
---|---|
Typ |
publiczna |
Państwo | |
Adres |
Berlin |
Liczba studentów |
29 675 |
Rektor |
Christian Thomsen |
Położenie na mapie Niemiec | |
Położenie na mapie Berlina | |
52°30′43″N 13°19′35″E/52,511944 13,326389 | |
Strona internetowa |
Berliński Uniwersytet Techniczny[1] (niem. Technische Universität Berlin, TU Berlin) – niemiecki uniwersytet techniczny, jeden z czterech uniwersytetów w Berlinie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]1 listopada 1770 z polecenia Frederyka II powstał Górniczo-Hutniczy Instytut Nauki (Berg- und Hüttenmännisches Lehrinstitut), który został później przemianowany na Akademię Górniczą (Bergakademie). 13 marca 1799 na miejscu Akademii Górniczej została utworzona Akademia Budowlana (Bauakademie), która z kolei 1 listopada 1821 została przekształcona w Szkołę Techniczną (Technische Schule, w 1827 roku przemianowana na Królewski Instytut Przemysłowy – Königliches Gewerbe-Institut). W 1879 została utworzona Królewska Wyższa Szkoła Techniczna (Königliche Technische Hochschule), zwana też inaczej Wyższą Szkołą Techniczną Charlottenburg (od nazwy wówczas podberlińskiego miasta, w którym znajduje się uczelnia, a obecnie dzielnicy Berlina). Po II wojnie światowej, 9 kwietnia 1946 roku uczelnia przemianowana została na Technische Universität Berlin.
Budynek Główny (Hauptgebäude) został wybudowany w latach 1878–1884, a jego projektantami byli: Richard Lucae, Friedrich Hitzig i Julius Raschdorff . Była to monumentalna budowla w stylu późnego włoskiego renesansu z pięcioma dziedzińcami. Podczas II wojny światowej budynek główny uległ poważnym zniszczeniom wskutek działań wojennych. Po wojnie część budowli została zrekonstruowana, m.in. trzy dziedzińce, skrzydła oraz część tylna. W 1965 dobudowany został do „starego” budynku głównego 10-piętrowy, pokryty szkłem i aluminium „nowy” budynek główny. Ta łącząca historię i nowoczesność budowla usytuowana jest w centralnej części kampusu (przy Straße des 17. Juni), na który składa się szereg innych budynków, usytuowanych w większości w najbliższej okolicy.
Uniwersytet oferuje chętnym ponad 45 kierunków kształcenia. Strukturalnie podzielony jest na siedem fakultetów:
- Nauki Humanistyczne
- Matematyka i Nauki Przyrodnicze
- Inżynieria Procesów
- Elektrotechnika i Informatyka
- Inżynieria Transportu i Budowa Maszyn
- Połączone fakultety „Budownictwa i Geonauk Stosowanych” oraz „Architektury Środowiska Społeczeństwa”
- Dawniej „Architektura Środowisko Społeczeństwo”, od 1 kwietnia 2005 połączony z Fakultetem VI
- Ekonomia i Zarządzanie
Jednostką uniwersytetu jest także Zentrum für Antisemitismusforschung.
Wykładowcy
[edytuj | edytuj kod]Absolwenci
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niemcy. Ważniejsze szkoły wyższe (1993), [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-08-18] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- ISNI: 0000000122928254
- VIAF: 156528660
- ULAN: 500299972
- LCCN: n79066155
- GND: 2114678-0
- LIBRIS: 42gjgjmn2tfx59b
- BnF: 12260059p
- SUDOC: 031373240
- SBN: VEAV006530
- NLA: 35017821
- NKC: kn20060407005
- BNE: XX135733
- BIBSYS: 90153015
- CiNii: DA03055676
- Open Library: OL691754A
- PLWABN: 9811719926305606
- NUKAT: n98067774
- J9U: 987007268833905171
- CANTIC: a11814937
- LNB: 000180739
- NSK: 000096109
- LIH: LNB:V*127637;=BM